Imię/Nazwisko/Ksywa: Garrak/???/Stepowa Pantera
Rasa: Trianii
Klasa: Jedi
Profesja: ???
Poziom: 4 (0/1600)
Ranga: Padawan
Cechy: 30 +6 +2 (38)
Siła 7 +1 +1 (9)
Kondycja 6 +1 (7)
Zręczność 5 +2 +4 (11)
Refleks 5 +1 (6)
Inteligencja 5 (5)
Charyzma 2 (2)
Szermierka (
dotyczy tylko wrażliwych na Moc) 2 +3 +2 (7)
Władanie Mocą (
dotyczy tylko wrażliwych na Moc) 1 +3 (4)
Osobowość:
-
CharakterZ natury jest samotnikiem, osobnikiem nieufnym ale i życzliwym dla innych. Z powodu przejść w zakonie nie posiada przyjaciół, a i niewiele osób jest mu przychylnych. Świadom swej odmienności, nawet w tak zróżnicowanym świecie jakim jest Coruscant, stara się pozostawać na uboczu. Nie szuka poklasku, jest osobnikiem skromnym ale i nie pozbawionym pewności siebie. Najpewniej czuje się dzierżąc miecz w ręku. Dopiero wtedy świat staje się dla niego prosty, zrozumiały i może się zrelaksować. Cecha ta jest jego największym atutem, a zarazem największym zagrożeniem.
-
PrzyzwyczajeniaChodzenie boso.
-
NałogiBrak.
-
SłabościMa spore problemy z nawiązywaniem kontaktu z innymi, w szczególności rówieśnikami. W walce zdarza mu się popadać w złość.
Aparycja:
-
Wiek: 13 lat
-
Wygląd Ciało Garraka pokryte jest beżowo-popielatym futrem, na który gdzieniegdzie pojawiają się bordowe plamy. Na jego grzbiecie delikatnie rysują się żółtawe pręgi, które zaczynają się przy karku i kończą na chwytnym ogonie. Jako, iż nie jest on jeszcze w pełni dorosły, mierzy sobie około 1,8 metra i waży około 90 kilogramów. Ma stosunkowo mocno wydłużony pysk jak na przedstawiciela swej rasy i trójkątne, szpiczaste uszy. Specyficzny układ łuków brwiowych daje wrażenie, jakby Garrak był cały czas poirytowany lub wręcz rozgniewany. Ta czysto fizjonomiczna cecha często przysparza mu problemów. Ma dość często spotykane wśród swojej rasy, czułe, zielone oczy.
Jako oznaka swego stopnia w zakonie, ma zapleciony niewielki warkoczyk z sierści, tuż za uchem.
-
StrójGarrak nosi ciemny, standardowy uniform jedi, dostosowany do jego sylwetki. Najczęściej nie używa butów, przez co jest w stanie poruszać się szybciej, ciszej i sprawniej.
-
Znaki szczególneWarkocz padawana oraz bordowa plama pod gardłem.
Dobytek:
Brak dobytku.
-
Ekwipunek[przedmioty posiadane przy sobie]
Miecz świetlny [zielony]
50 kredytów
Komunikator
Umiejętności: 11 PN (0PN)
-
KlasaMedytacja poziom Podstawowy [1]
Instynkt poziom Zaawansowany [2]
Telekineza poziom Podstawowy [1]
Pchnięcie i Przyciąganie Mocą poziom Podstawowy [1]
Forma I: Shii- Cho poziom Zaawansowany [3]
Forma II: Makashi poziom Zaawansowany [3]
Przyśpieszenie poziom Podstawowy [1]
Skok Mocy poziom Podstawowy [1]
-
ProfesjaHistoria: Z dotkniętej wojną i kiepską gospodarką planety Trian emigrują grupy poszkodowanych, ku światom bliższym środka by zaznać lepszego życia. Wiele transportów okazuje się być w rękach cwanych szmuglerów i handlarzy niewolników. Około stu milionów Trianii trafia do niewoli, by wykonywać ciężkie prace na zewnętrznych rubieżach. Z racji specyfiki rasy, wysyłani są oni do kopalń i miejsc gdzie wymagana jest duża siła fizyczna. Fakt, iż żeńskie osobniki są silniejsze od męskich, pozwala niemalże w stu procentach wykorzystać tanio nabytą siłę roboczą. Tym, którym się jednak udało, prowadzą w miarę normalne życie w centralnych światach, parając się najróżniejszymi rzemiosłami. Wielu Tranii trafia do wojska republiki, toteż szybko uznano tę rasę za dobrych i tanich wojowników. Na planecie Trian powstaje regularny rząd, który by zapobiec kolejnym tragicznym wypadkom, podpisuje liczne kontrakty z Korriban.
Stworzony dla Trianii azyl na planecie Bellassa stał się największym osiedlem tej rasy wśród Światów Środka. Większość mieszkańców tej planety zaciągało się w wojsku, a stworzony silny system socjalny miał za zadanie wychowywać nowe pokolenia by umocnić pozycję tej rasy. Silnie nacjonalistyczne społeczeństwo wkrótce stało się zagrożeniem dla Republiki, szczególnie, że ich bracia pozostawali w przymierzu z Korribanem. Jeszcze przed rozpoczęciem Czarnego Brzasku, na planecie Bellassa wprowadzono stan wojenny.
Garrak był jednym z młodych wychowywanych przez ochronki na planecie Bellassa. Jego rodzice, zarówno ojciec jak i matka, zajmowali stanowiska w Wielkiej Armii Republikańskiej, toteż niemalże ich nie znał. Zgodnie z systemem wychowawczym, młody Garrak miał być przygotowany albo do pełnienia służby wojskowej, albo do pomocy w wychowywaniu kolejnych pokoleń, jednakże na mocy traktatu z Republiką, wszystkie osobniki młode poddawane były badaniom na zawartość midichlorianów. Wojsko znane było ze swych tajnych programów ukrywania takich osobników i wcielania ich do armii mimo wszystko, lecz nadzór jedi w tym wypadku był wystarczający i Garrak jako niemowlę został przewieziony do akademii Jedi, gdzie rozpoczęło się jego szkolenie.
Jako młodzik zdołał nawet spotkać mistrza Yodę, choć niemalże w ogóle go nie pamięta. Całe swoje świadome życie przeżył w zakonie. Jego najlepszy przyjaciel, padawan tej samej rasy zginął podczas misji na tropikalną chorobę. Po tym incydencie Garrakowi ciężko było się otrząsnąć, toteż w myśl zasad zakonu zaczął pracować nad tym, by do nikogo się zbytnio nie przywiązywać. Jego wrodzone predyspozycje do bycia samotnikiem tylko się pogłębiły. Znany był ze swego spokoju i cierpliwości, ale i porywczości w walce. Kamienna twarz jaką przyjmował, opadała zawsze w momencie gdy stawał z mieczem treningowym przeciwko oponentom. Cecha ta wzbudzała wiele zastrzeżeń mistrzów, siała strach wśród innych uczniów. Nikt nie chciał brać na siebie obowiązku prowadzenia młodego Garraka. O jego losie zdecydowano dopiero na jednym ze spotkań rady. Do tego czasu jednak, młody Trianii stał się już odludkiem. Śmiano się z niego i lękano jednocześnie. Jako jedyny, będąc padawanem nie posiadał mistrza i uczęszczał jedynie na grupowe treningi, pozbawiony mentora stał się kimś, kogo nazwano Stepową Panterą, by podkreślić jego inność i samotniczy charakter. Przezwisko to wymawiano z cynicznym uśmiechem i ironią.